Sojuz 9 – Misja Kosmiczna
Sojuz 9 (kod wywoławczy Сокол – „Sokół”) był pionierską misją kosmiczną, która miała na celu badanie wpływu długotrwałego przebywania w stanie nieważkości na ludzki organizm. Misja ta przygotowała drogę dla późniejszych stacji kosmicznych, takich jak Salut.
Załoga
Załoga Sojuz 9 składała się z:
- Podstawowa:
- Andrijan Nikołajew – dowódca
- Witalij Siewastjanow – inżynier lotu
- Rezerwowa:
- Anatolij Filipczenko
- Gieorgij Grieczko
- Druga rezerwowa:
- Wasilij Łazariew
- Walerij Jazdowski
Opis Misji
Start misji miał miejsce 1 czerwca 1970 roku o godzinie 19:00 UTC. Był to pierwszy nocny start załogowej misji kosmicznej. Lot trwał 18 dni, 16 godzin i 58 minut, a załoga przeprowadziła szereg eksperymentów fizjologicznych i medycznych.
Podczas misji, kosmonauci monitorowali swoje parametry życiowe, takie jak tętno, ciśnienie krwi i system krążenia. Eksperymenty obejmowały:
- Badania nad wpływem braku grawitacji na organizm ludzki.
- Obserwacje atmosferyczne, geologiczne oraz oceanologiczne.
- Testy nawigacyjne i astronawigacyjne.
Załoga miała również kontakt z rodzinami oraz brała udział w rozrywkach, takich jak oglądanie meczów piłkarskich i gra w szachy z kontrolą naziemną.
Rekordy i Wnioski
Sojuz 9 ustanowił rekord długości pobytu w kosmosie, który został pobity dopiero przez misję Sojuz 11. Misja ta podkreśliła potrzebę dłuższych pobytów w przestrzeni kosmicznej, co wpłynęło na przyszłe programy kosmiczne.
Po powrocie na Ziemię, członkowie załogi doświadczyli trudności w readaptacji, co wskazało na konieczność większego nacisku na ćwiczenia fizyczne w przyszłych misjach.
Lot Sojuz 9 był ostatnim etapem przed uruchomieniem bazy satelitarnej Salut, która wystartowała 19 kwietnia 1971 roku.
