Soból Tajgowy (Martes zibellina)
Soból tajgowy, znany również jako soból, to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Jego długość ciała wynosi do 60 cm, a futro jest gęste i jedwabiste, zmieniające kolor w zależności od pory roku – w lecie jest ciemne, a w zimie jasne. Sobole linieją dwa razy w roku, co ma znaczenie ochronne, umożliwiając im kamuflaż wśród drzew i śniegu.
Te zwierzęta są aktywne zarówno w dzień, jak i w nocy. Ich dieta obejmuje drobne ssaki, ptaki (w tym ich jaja), owady, jagody oraz nasiona. Sobole budują gniazda w wykrotach, szczelinach i dziuplach, co zapewnia ochronę młodym przed drapieżnikami.
Występowanie
Sobół zamieszkuje górzyste lasy Azji północnej, północnych Chin oraz Półwyspu Koreańskiego. W celu ochrony populacji sobola na Syberii, w 1917 roku powołano pierwszy w Rosji państwowy rezerwat przyrody – Rezerwat Barguziński. W średniowieczu sobół był powszechnie spotykany w północnej Europie, w tym w północno-wschodniej Polsce, gdzie polowano na niego ze względu na cenne futro. Obecnie jest hodowany w Federacji Rosyjskiej.
Futro sobola znajduje również zastosowanie w produkcji pędzli malarskich używanych w sztuce.
Podgatunki
Wyróżnia się kilkanaście podgatunków sobola, w tym:
- M. zibellina angarensis
- M. zibellina arsenjevi
- M. zibellina averini
- M. zibellina brachyura
- M. zibellina ilimpiensis
- M. zibellina jakutensis
- M. zibellina kamtschadalica
- M. zibellina obscura
- M. zibellina princeps
- M. zibellina sahalinensis
- M. zibellina sajanensis
- M. zibellina schantaricus
- M. zibellina tomensis
- M. zibellina tungussensis
- M. zibellina yeniseensis
- M. zibellina zibellina
Podsumowanie
Sobół tajgowy to cenny gatunek ssaka ze względu na swoje futro oraz rolę w ekosystemie. Jego ochrona jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności w górzystych lasach Azji.
