Sobienie Biskupie

Sobienie Biskupie

Sobienie Biskupie to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory. Należy do parafii św. Jana Chrzciciela w Warszawicach. W drugiej połowie XVI wieku wieś znajdowała się w powiecie czerskim, a w latach 1975–1998 administracyjnie przynależała do województwa siedleckiego.

Nazwa wsi

Nazwa „Biskupie” używana była wymiennie z łacińskim „Episcopalne”. W 1794 roku odnotowano również nazwę „Duchowne”, a w XVII-XVIII wieku wieś znana była jako Sobienie Wielkie.

Historia

Od około 1124 roku Sobienie Biskupie były własnością biskupów poznańskich. Ostatni dziedzic duchowny, biskup Antoni Onufry Okęcki (1780–1793), zainwestował w poprawę warunków życia mieszkańców, fundując w 1791 roku szkołę elementarną, która funkcjonowała do 1929 roku. Mieszkańcy nadali mu przydomek „Sobie nie, a komu”.

W skład klucza Sobienie biskupów poznańskich wchodziły Sobienie Biskupie, Sobienki, Szymanowice Duże oraz jedna działka w Celejowie. W lipcu 1794 roku, podczas insurekcji kościuszkowskiej, wieś została upaństwowiona i oddana w dzierżawę ks. Baltazarowi Tarkowskiemu. W 1833 roku folwark sprzedano pułkownikowi Józefowi Słupeckiemu.

W 1844 roku, podczas powodzi, Słupecki postawił na Gościńcu kolumnę z figurą Jezusa Chrystusa Ubiczowanego.