Snycerstwo – sztuka rzeźbienia w drewnie
Snycerstwo to stara dziedzina sztuki zdobniczej, koncentrująca się na rzeźbieniu w drewnie, a w przeszłości także w kamieniu. Ta forma rzemiosła artystycznego znana jest od górnego paleolitu, zyskując na znaczeniu w starożytności i wczesnym średniowieczu.
Największy rozkwit snycerstwo przeżyło w późnym gotyku oraz baroku. W tym czasie powstały liczne dzieła ołtarzowe, polichromowane płaskorzeźby oraz elementy wyposażenia wnętrz kościołów, takie jak:
- Krucyfiksy
- Ołtarze z figurami świętych
- Putta
- Ambony
- Stalle
- Konfesjonały
Wybitne przykłady sztuki snycerskiej to:
- Krucyfiks Gerona
- Madonna z Krużlowej
- Pietà z Lubiąża
- Ołtarz Wita Stwosza w Krakowie
- Święta Anna Samotrzeć
- Ołtarz Bamberski
Snycerstwo jest szczególnie charakterystyczne dla sztuki ludowej, gdzie często tworzone są różnorodne świątki. Rzeźbienie w drewnie wymaga użycia specjalnych dłut, które są pobijane knyplem. Dłuta te mogą być:
- Płaskie (proste lub skośne)
- Ostrze w kształcie litery V lub U
Dla bardziej skomplikowanych cięć stosuje się dłuta o odpowiednich profilach.
Definicje
- Snycerka – artystycznie rzeźbiony w drewnie element mebla lub wyposażenia wnętrza, np. boazerii.
- Snycerz – rzemieślnik specjalizujący się w rzeźbieniu w drewnie.
