Słowackie Powstanie Narodowe
Słowackie Powstanie Narodowe (słow. Slovenské národné povstanie) miało miejsce na terenie Słowacji w okresie od 29 sierpnia do 28 października 1944 roku. Było skierowane przeciwko III Rzeszy.
Geneza i Przebieg
Pomysły na zmianę sojuszu w Słowacji zaczęły się pojawiać już jesienią 1943 roku, w związku z niepowodzeniami niemieckimi i zbliżającą się Armią Czerwoną. Latem 1944 roku na Słowacji zaczęły działać sowieckie oddziały partyzanckie, które prowadziły działania przeciwko niemieckim instytucjom. W odpowiedzi, 9 sierpnia 1944 roku władze słowackie ogłosiły stan wyjątkowy.
Dowództwo powstania objął podpułkownik Ján Golian, a później generał Rudolf Viest. Słowacka Rada Narodowa, która była najwyższą władzą powstania, miała swoją stolicę w Bańskiej Bystrzycy. Walki toczyły się głównie w centralnych i górskich regionach Słowacji, jednak powstanie nie objęło całego kraju.
Siły i Straty
Powstańcy zebrali około 1,7 miliona ludzi na obszarze 20 tysięcy km². Armia Czechosłowacka składała się z 46 tysięcy żołnierzy, wsparcia udzieliły także oddziały z ZSRR. Niemieckie siły, które pacyfikowały powstanie, liczyły około 48 tysięcy żołnierzy i korzystały z przewagi w uzbrojeniu oraz wyszkoleniu.
Straty w Ludziach
- Straty powstańców: 1720 zabitych, 3600 rannych, 10 tysięcy pojmanych.
- Straty niemieckie: 4200 zabitych, 5000 rannych, 300 pojmanych.
Zakończenie Powstania
Ostateczne walki zakończyły się 1 listopada 1944 roku, a dowódcy powstania, Golian i Viest, zostali wzięci do niewoli i zamordowani w obozie koncentracyjnym. W powstaniu brało udział także wielu obcokrajowców, w tym 4000 obywateli ZSRR, 3000 Czechów i 800 Węgrów.
