Śledziona
Śledziona, będąca największym narządem limfatycznym u człowieka, znajduje się w jamie brzusznej, w lewym podżebrzu, między IX a XI żebrem. Jej kształt i rozmiar zależą od stopnia wypełnienia krwią; przeciętnie waży około 150 g i pomieści około 50 ml krwi.
Anatomia śledziony
Śledziona ma dwie główne powierzchnie: przeponową i trzewną. Na powierzchni trzewnej znajdują się różne zagłębienia, w tym wnęka śledziony, gdzie rozgałęziają się naczynia śledzionowe. Narząd łączy się z żołądkiem i przeponą za pomocą więzadeł.
Budowa mikroskopowa
Śledziona składa się z tkanki łącznej, w której znajdują się miazgi białe (grudki limfatyczne) i czerwona (otaczająca białe miazgi). Białe miazgi są odpowiedzialne za odpowiedź immunologiczną, a czerwona miazga uczestniczy w filtracji krwi.
Unaczynienie
- Tętnica śledzionowa (arteria lienalis) odżywia narząd, rozgałęziając się na mniejsze naczynia.
- Żyła śledzionowa (vena lienalis) transportuje krew z powrotem do obiegu.
Fizjologia
Śledziona jest kluczowa dla produkcji immunoglobulin oraz usuwania starych erytrocytów i trombocytów. Choć nie jest niezbędna do życia, jej usunięcie może osłabić odporność organizmu.
Pathologie śledziony
W przypadku niektórych chorób może wystąpić powiększenie śledziony, znane jako splenomegalia. Nie każda splenomegalia wymaga leczenia operacyjnego.
Nieprawidłowości rozwojowe
Wady rozwojowe śledziony mogą obejmować asplenię, dodatkowe śledziony oraz połączenia śledzionowo-mosznowe.
Badanie śledziony
Badanie śledziony odbywa się poprzez opukiwanie i obmacywanie. W przypadku prawidłowo funkcjonującej śledziony nie jest ona wyczuwalna.