„`html
Sławomira Maria Łozińska
Sławomira Łozińska, urodzona 8 kwietnia 1953 roku w Warszawie, to polska aktorka teatralna i filmowa. W latach 2003–2005 była członkinią Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Życiorys
Łozińska uczęszczała do XXVIII Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, a w latach 1971–1975 studiowała na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie, uzyskując tytuł magistra sztuki. Ukończyła również podyplomowe studium menedżerów kultury przy Szkole Głównej Handlowej.
W swojej karierze współpracowała z wieloma teatrami, w tym Teatrem Narodowym, gdzie była aktorką w latach 1973–1986 oraz 1988–1990. Pełniła również funkcję kierownika Działu Organizacji Pracy Artystycznej Teatru Narodowego.
W telewizji była redaktorką i prowadzącą program Kawa czy herbata? oraz wiceprezesem Związku Artystów Scen Polskich. Po powrocie do Teatru Narodowego w 2006 roku, objęła w 2008 roku stanowisko dyrektora naczelnego Teatru Ateneum.
Jej dorobek artystyczny obejmuje liczne role w teatrze, filmie i telewizji, w tym w takich serialach jak Daleko od szosy, W labiryncie, Klan, i Barwy szczęścia.
Życie prywatne
Łozińska pochodzi z rodziny związanej ze szkolnictwem wyższym, która nie popierała jej wyboru kariery artystycznej. Była żoną pianisty Janusza Olejniczaka, z którym ma dwóch synów. Jej kolejnym partnerem był Andrzej Makowiecki.
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1999)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2021)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)
- Nagroda za drugoplanową rolę w filmie Lokatorka (2021)
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2001)
- Nagroda im. Janusza Warneckiego (1999)
Wybrane role filmowe
- Daleko od szosy – Bronka
- W labiryncie – Joanna Racewicz
- Barwy szczęścia – Barbara Jakubik-Grzelak
- Lokatorka – Janina Markowska (2021)
- Doppelgänger. Sobowtór – Elżbieta Wieczorek (2023)
„`
