Slawistyka
Slawistyka to interdyscyplinarna dziedzina nauki, która bada kultury, języki i literatury narodów słowiańskich. W jej ramach analizowane są również aspekty archeologiczne i historyczne Słowian, od wczesnych dziejów po czasy współczesne.
Etapy rozwoju
Slawistyka zaczęła się formować na przełomie XVIII i XIX wieku, w kontekście wzrastającej świadomości narodowej Słowian. Kluczowymi postaciami w jej rozwoju byli:
- Josef Dobrovský
- Adam Tadeusz Naruszewicz
- Jan Potocki
- Zorian Dołęga-Chodakowski
- Józef Maksymilian Ossoliński
- Wawrzyniec Surowiecki
- Joachim Lelewel
- Pavol Jozef Šafárik
- Franz Miklošič
Badania nad językami słowiańskimi można podzielić na kilka okresów:
- Do ok. 1875: wstępne prace, zbieranie materiałów językowych oraz pierwsze publikacje gramatyk i słowników.
- 1876–1914: rozwój w duchu młodogramatycznym, z naciskiem na badania porównawcze.
- 1914–1918: zastój spowodowany I wojną światową.
- 1918–1939: rozwój dialektologii słowiańskich.
- 1939–1945: zastój w wyniku II wojny światowej.
- Po 1945: dominacja kierunków synchronicznych i większa indywidualizacja filologii.
Lingwistyka języków słowiańskich
Językoznawstwo słowiańskie bada rozwój języków słowiańskich od ich powstania do współczesności. Obejmuje następujące działy:
- Fonetyka
- Fonologia
- Morfologia
- Syntaktyka
- Semantyka
- Pragmatyka
- Etymologia
- Socjolingwistyka
- Lingwistyka historyczna
Badania koncentrują się na zjawiskach historyczno-lingwistycznych oraz wpływach innych rodzin językowych na rozwój języków słowiańskich, a także na rekonstrukcji nieużywanych języków, takich jak staro-cerkiewno-słowiański.
Działy slawistyki
- Białorutenistyka
- Bohemistyka
- Bułgarystyka
- Kaszubistyka
- Kroatystyka
- Macedonistyka
- Montenegrystyka
- Polonistyka
- Rusycystyka
- Serbistyka
- Słowacystyka
- Słowenistyka
- Sorabistyka
- Ukrainistyka
