Skurcze Braxtona Hicksa

Skurcze Braxtona Hicksa to termin używany w ginekologii i położnictwie, odnosi się do skurczów mięśnia macicy o dużej sile i amplitudzie. Zwykle występują w częstotliwości 1-2 na godzinę, a ich amplituda wynosi od 2 do 4 kPa (15-30 mm Hg).

Skurcze te są naturalnym zjawiskiem w trakcie ciąży i mogą wspierać proces porodu, chociaż występują rzadziej niż skurcze Alvareza. Po raz pierwszy opisał je angielski ginekolog John Braxton Hicks w XIX wieku.