Skorek pospolity
Skorek pospolity (Forficula auricularia), znany także jako „korzec” lub „szczypawka”, to wszystkożerny owad z rodziny skorkowatych. W ogrodach poluje na szkodniki, takie jak mszyce i gąsienice, ale może również uszkadzać rośliny. Jest naturalnym wrogiem rybika cukrowego.
Środowisko życia
Skorki preferują ciemne i wilgotne miejsca, takie jak pod ściętymi pniami, budkami lęgowymi czy dziuplami. Często żyją w grupach od kilku do kilkunastu osobników. Samice opiekują się jajami, a w razie zagrożenia skorki mogą się grupować i nieruchomieć.
Opis morfologiczny
Długość ciała skorka wynosi od 9,5 do 16 mm, a jego ubarwienie jest brunatne, rudobrązowe lub żółtobrunatne. Ciało jest wydłużone, gładkie i nieowłosione. Skorki mają dwie pary skrzydeł: pierwsza to skórzaste pokrywy, a druga błoniasta, ukryta pod pierwszą. Odnóża są mocne, a samice i samce różnią się kształtem pygidium oraz długością szczypiec.
Stadia rozwojowe
Jaja skorka są perłowobiałe, owalne, a ich rozmiar wzrasta do dwukrotności przed wykluciem. Wykształcają się cztery stadia larwalne (nimfy), które stopniowo przybierają ciemniejsze ubarwienie i przypominają dorosłe osobniki. W czwartym stadium widoczne są zawiązki skrzydeł.
Rozprzestrzenienie
Skorek pospolity jest gatunkiem rodzimym Europy, zachodniej Azji i prawdopodobnie Afryki Północnej. Został zawleczony do Ameryki Północnej na początku XX wieku, gdzie obecnie występuje w większości kontynentu. W Ameryce Północnej wyróżnia się dwa gatunki bliźniacze: gatunek „A” z chłodniejszych regionów, wydający jedno pokolenie rocznie, oraz gatunek „B” z cieplejszych klimatów, wydający dwa pokolenia rocznie. Skorek ten został również wprowadzony na Grenlandię.
