Sinicyzm
Sinicyzm to termin zapożyczony do polskiego z języków chińskich, często za pośrednictwem innych języków europejskich, takich jak angielski, francuski czy rosyjski. Najczęściej sinicyzmy to nazwy geograficzne, np. Pekin czy Jangcy.
Przykładowe sinicyzmy
- hunhuz/chunchuz (ros.) – oznacza bandytę, pochodzi od „hóng huzi” (红胡子), co oznacza „czerwonobrody”.
- czaj (ros.) – rosyjskie słowo na herbatę, wywodzi się z mandaryńskiego „chá yè” (茶叶), oznaczającego liście krzewu herbacianego.
- dżonka (ang.) – to typ łodzi żaglowej z południowych Chin.
- herbata – słowo angielskie „tea” oraz francuskie „tee” mają swoje korzenie w języku minnańskim (茶, tê), do którego dodano łacińskie „herba” oznaczające zioło.
- hunwejbin (ros.) – oznacza „Czarną Gwardię” (hóng wèibīng, 红卫兵), komunistyczną organizację młodzieżową w Chinach.
- Japonia (port./ang.) – wyraz „Japan” pochodzi od chińskiej nazwy 日本 (Rìběn), co oznacza „miejsce, gdzie wstaje słońce”.
- kaolin (franc.) – biała glinka do wyrobu porcelany, od wzgórza Gāolíng (高陵) w Chinach.
- keczup (ang.) – pochodzi od „kôechiap” (kê-tsiap) z Fujianu, co oznacza „solankę z marynowanych ryb”.
- kulis (ang.) – od mandaryńskiego „kǔlì” (苦力), oznaczającego ciężką pracę.
- sampan (ang.) – typ płaskodennej łodzi, pochodzi z kantońskiego „saam ban” (三板), co oznacza „trzy deski”.
- liczi – owoc z południowych Chin, w mandaryńskim „lìzhī” (荔枝).
- soja – od kantońskiego „shî yau” (豉油), co oznacza sos sojowy.
- tajfun (ang.) – w mandaryńskim „táifēng” (台风), oznacza „wiatr z Tajwanu”.
- tofu (jap.) – w mandaryńskim „dòufu” (豆腐), czyli ser sojowy.
- żeńszeń (ros.) – w mandaryńskim „rénshēn” (人参), co oznacza „roślina shen w kształcie człowieka”.
- taichi – pochodzi od chińskiej nazwy „Tàijí quán” (太极拳).
Sinicyzmy są ważnym przykładem zapożyczeń językowych, które wzbogacają polski język i kulturę.
