Silmarile w mitologii Śródziemia
Silmarile, znane jako Silmarilli, to legendarne klejnoty stworzone przez Fëanora w mitologii J.R.R. Tolkiena. Zawierały one światło dwóch Drzew Valinoru oraz były nośnikiem ognia Ei i losów Ardy.
Stworzenie i magia Silmarili
Silmarile zostały wykonane z krystalicznej silimy, przypominającej diament, co czyniło je niezwykle trwałymi. Varda zaklęła je w taki sposób, że każdy, kto ich pragnął, ryzykowałby poparzenie przy ich dotknięciu.
Wojna o Klejnoty
Melkor, pragnąc zdobyć Silmarile, zabił ojca Fëanora, Finwego, i zniszczył Dwa Drzewa. To wydarzenie doprowadziło Fëanora oraz jego siedmiu synów do przysięgi, aby ścigać każdego, kto wziął w posiadanie Silmarile, co z kolei wywołało Wojny o Klejnoty, główny wątek Quenta Silmarillion.
Przygody Silmarili
- Jeden z Silmarili został skradziony przez Berena i Lúthien z Żelaznej Korony Morgotha.
- Thingol, przechowujący klejnot w Menegroth, kazał krasnoludom umieścić go w Nauglamír, co doprowadziło do jego śmierci i wojny z Doriath.
- Beren i jego syn Dior odzyskali klejnot po bitwie nad Sarn Athrad.
- Elwinga, żona Diora, uniosła Silmaril do przystani, a później na statek Eärendila, który dopłynął do Valinoru.
Ostateczny los Silmarili
Po Wojnie Gniewu, Maglor i Maedhros, związani przysięgą, ukradli pozostałe Silmarile z obozu Valarów. Jednakże, parząc ich dłonie, Maglor wyrzucił swój do morza, a Maedhros do przepaści. Silmarile znalazły swoje stałe miejsce: jeden w powietrzu, drugi w ziemi, a trzeci w morzu.
Przepowiednia Mandosa
Według Drugiej Przepowiedni Mandosa, Silmarile mają być odzyskane po bitwie Dagor Dagorath.
Silmarile stanowią kluczowe elementy mitologii Śródziemia, symbolizując zarówno piękno, jak i tragiczne konsekwencje pragnienia władzy.
