Silingowie

Silingowie – plemię wschodniogermańskie

Silingowie (stgr. Σιλίγγαι) to plemię wschodniogermańskie, które w starożytności prawdopodobnie zamieszkiwało Dolny Śląsk. Uważani są za część większego etnosu Wandalów, utożsamianych z kulturą przeworską. W V wieku n.e. Silingowie brali udział w podboju rzymskiej Iberii i północnej Afryki, przyczyniając się do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego.

Antyczne źródła

Klaudiusz Ptolemeusz w II wieku n.e. wymienia Silingów jako plemię żyjące na południe od Semnonów. Ich lokalizacja budzi kontrowersje wśród badaczy, niektórzy umiejscawiają ich w Dolnych Łużycach lub Miśni, podczas gdy inni wskazują na Dolny Śląsk.

Miejsce zamieszkania

Badacze, tacy jak Jerzy Strzelczyk i Norman Davies, opowiadają się za lokalizacją Silingów na Dolnym Śląsku. Inni, jak Kazimierz Godłowski, odrzucają możliwość ich obecności na Łużycach ze względu na brak śladów osadnictwa.

Dzieje Silingów

Niezgodności w badaniach dotyczących przynależności Silingów do Wandalów.
Współpraca z Nahanarwalami, którzy mogli mieć celtyckie pochodzenie.
Władza Silingów w południowo-zachodnich terenach obecnej Polski do okresu wędrówek ludów.
Udział w migracjach ludnościowych oraz atakach na Rzym.
Pojawienie się w źródłach historycznych w IV wieku n.e. pod ogólną nazwą Wandalów.

Związek z nazwą Śląska

Niektórzy badacze sugerowali, że nazwa „Śląsk” może pochodzić od Silingów. Hipoteza ta została jednak podważona przez polskich historyków, którzy wskazali na toponimy związane z rzeką Ślęzą. W XXI wieku przeważa pogląd, że nazwa Śląsk wywodzi się od rzeki Ślęzy, a nie od Silingów.

Odwołania

Nazwa „Silingia” była używana przez niemieckie korporacje studenckie na Śląsku. W latach 1939–1945 zakłady tkalni pod nazwą „Siling I” produkowały broń, a „Siling II” było kryptonimem innego przedsiębiorstwa.