Siła zachowawcza
Siła zachowawcza to taka siła, której praca przy przemieszczeniu ciała zależy jedynie od jego położenia początkowego i końcowego, a nie od toru ruchu. Przykładem są siły grawitacyjne, które nie zmieniają energii mechanicznej układu z czasem.
Typy sił zachowawczych
Do sił zachowawczych zaliczamy:
- Siły grawitacyjne (zgodnie z teorią Newtona)
- Siły Coulomba między ładunkami elektrycznymi
- Siły sprężystości w ciałach sprężystych
Siły niezachowawcze, takie jak siła tarcia, wpływają na energię mechaniczną ciała, ograniczając jego ruch.
Energia potencjalna i mechaniczna
Kiedy ciało porusza się w polu sił grawitacyjnych, można zdefiniować energię potencjalną, której wartość zależy od położenia ciała w polu. Całkowita energia mechaniczna układu, będąca sumą energii kinetycznej i potencjalnej, pozostaje stała.
Praca sił zachowawczych
Praca wykonana przez siły zachowawcze przy przemieszczeniu ciała po dowolnej drodze zależy tylko od różnicy energii potencjalnej na początku i końcu ruchu:
.
Przykład: Praca w polu grawitacyjnym
Przykładem jest obliczenie pracy potrzebnej do podniesienia ciała w polu grawitacyjnym Ziemi:
.
Praca potrzebna do podniesienia ciała z odległości do to:
Siły zachowawcze a niezachowawcze
Siły zachowawcze mają stały potencjał, podczas gdy siły niezachowawcze, takie jak siła tarcia, prowadzą do utraty energii w układzie. Ważnym przykładem są siły Lorentza, które, choć nie są siłami potencjalnymi, również nie zmieniają energii układu.
Siły zachowawcze w układach złożonych
W układach wielu ciał siły mogą być również zachowawcze, jeśli istnieje funkcja potencjału zależna od pozycji ciał. Takie siły są określane jako potencjalne, a ich energia jest zachowana, jeżeli potencjał nie zależy od czasu.
Siły potencjalne a ich zmienność
Siły potencjalne mogą być także zależne od czasu, co sprawia, że nie są siłami zachowawczymi. Przykład stanowi cząstka w zmiennym polu elektrycznym, gdzie energia cząstki zmienia się w czasie.
Podział sił na zachowawcze i niezachowawcze odzwierciedla poziom dokładności opisu zjawisk fizycznych. W bardziej szczegółowych opisach możliwe jest uwzględnienie energii wewnętrznej i innych form energii, co czyni klasyczne pojęcia bardziej złożonymi.