Siła Bezwładności
Siła bezwładności, znana również jako siła inercji lub siła pozorna, występuje w nieinercjalnych układach odniesienia, gdzie jej obecność jest wynikiem przyspieszenia tego układu. W układach inercjalnych, gdzie nie ma przyspieszenia, siła ta nie występuje, a ruch ciał można wyjaśnić poprzez działanie innych sił.
Siła bezwładności działająca na ciało o masie m w nieinercjalnym układzie z przyspieszeniem a opisana jest wzorem:
Wzór ten wskazuje, że zwrot siły bezwładności jest przeciwny do zwrotu przyspieszenia układu.
Rodzaje Sił Bezwładności
W układach odniesienia poruszających się z przyspieszeniem liniowym lub obracających się, siła bezwładności jest opisana przez bardziej złożony wzór:
Składniki siły bezwładności to:
- Siła translacyjna wynikająca z przyspieszenia liniowego układu.
- Siła Coriolisa, związana z ruchem w obracającym się układzie.
- Siła odśrodkowa wynikająca z obrotu układu.
- Transwersalna siła bezwładności związana z przyspieszeniem kątowym układu.
Cel Wprowadzania Siły Bezwładności
Zasady dynamiki Newtona są stosowane w układach inercjalnych, ale można je przekształcać na potrzeby układów nieinercjalnych. W wyniku tego przekształcenia powstają dodatkowe wyrazy, znane jako siły bezwładności. Są to jedynie matematyczne artefakty, a nie fizyczne siły.
Takie przekształcenie jest możliwe dla układów, których ruch można opisać jako złożenie ruchu obrotowego i liniowo przyspieszonego, pod warunkiem, że przyspieszenie jest różniczkowalne w czasie. W związku z tym wszelkie ruchy złożone mogą być opisane równaniami Newtona z dodatkowymi siłami bezwładności.
Bibliografia
- Kategoria: Wielkości dynamiczne