Siewka szara (Pluvialis dominica)
Siewka szara to średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), występujący w północnej Ameryce Północnej i zimujący w Ameryce Południowej. Gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Siewka szara jest gatunkiem monotypowym. W przeszłości sądzono, że jest podgatunkiem siewki złotawej (Pluvialis fulva). Badania wykazały różnice w wielkości, upierzeniu i zachowaniach godowych obu gatunków, co doprowadziło do ich rozdzielenia.
Zasięg występowania
Siewka szara zamieszkuje północną część Ameryki Północnej, od zachodniej Alaski po Ziemię Baffina, a zimą przemieszcza się do Ameryki Południowej, głównie w regionach od Brazylii i Paragwaju do Argentyny. Sporadycznie obserwowana jest w Europie, w tym w Polsce.
Morfologia
- Wygląd: Samiec w szacie godowej ma ciemny wierzch ciała z żółtymi plamkami, czarny spód, białe pokrywy podogonowe oraz białe czoło. Samica jest podobna, ale z białymi plamkami na czarnej plamie. Młode ptaki mają jasny spód ciała z ciemnymi plamkami.
- Wymiary średnie: długość ciała 24–28 cm, rozpiętość skrzydeł 65–72 cm, masa ciała 106–194 g.
Ekologia i zachowanie
- Biotop: Tundra, morskie wybrzeża, równiny i bagna.
- Gniazdo: Wykopywane przez samca zagłębienie w ziemi, wyłożone porostami i trawą.
- Jaja: Samica składa 3–4 jaja w ciągu roku.
- Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez obydwoje rodziców przez 26–27 dni.
- Pożywienie: Głównie owady, ale także robaki, pająki, muszki, nasiona traw i jagody.
Status i ochrona
Według IUCN, siewka szara jest uznawana za gatunek najmniejszej troski (LC) od 1988 roku. Liczebność populacji przekracza 200 tysięcy osobników, jednak trend ich liczebności jest spadkowy. W Polsce gatunek ten podlega ścisłej ochronie.
