Okręt Shōhō
Shōhō był japońskim lekkim lotniskowcem, drugim z dwóch okrętów typu Zuihō. Jego budowę rozpoczęto jako okręt-baza okrętów podwodnych, zwodowany 1 czerwca 1935 roku jako Tsurugisaki, a ukończony 15 stycznia 1939 roku. W styczniu 1941 roku rozpoczęto jego przebudowę na lotniskowiec, a 22 grudnia 1941 roku okręt otrzymał nazwę Shōhō.
Służba bojowa
Na początku II wojny światowej 4. Dywizjon lotniskowców, do którego należy Shōhō, nie był w pełni przygotowany do działań. Okręt opuścił bazę Yokosuka 3 stycznia 1942 roku i dotarł na wyspy Truk, gdzie załadowano 4. Korpus lotniczy. Po przetransportowaniu jednostki do Rabaul, Shōhō wrócił do Truk. W lutym 1942 roku okręt patrolował region, nie napotykając wroga.
10 kwietnia 1942 roku Shōhō wrócił do bazy Yokosuka, a między 18 a 22 kwietnia prowadził poszukiwania wrogich sił. W maju 1942 roku, przydzielony do osłony dywizjonu krążowników 4. Floty, uczestniczył w operacji zdobycia Port Moresby. Na pokładzie znajdowało się 25 samolotów, w tym myśliwce i bombowce.
Podczas operacji „MO” w dniach 2-3 maja 1942 roku Shōhō wspierał siły desantowe podczas opanowania Tulagi. 7 maja okręt został zaatakowany przez amerykańskie samoloty z lotniskowców USS Lexington i USS Yorktown. Po trafieniu przez 12 bomb i 7 torped, Shōhō zatonął o godzinie 11:35, stając się pierwszym lotniskowcem zatopionym w wojnie na Pacyfiku oraz pierwszą ofiarą amerykańskich torped lotniczych Mark 13 Mod 0.
Grupa lotnicza
- 12 torpedowo-bombowych Nakajima B5N
- 7 myśliwców Mitsubishi A5M
- 6 myśliwców Mitsubishi A6M
Przypisy i bibliografia
- Krzysztof Zalewski, Lotniskowce II wojny światowej, Warszawa 1994
- Roger Chesneau (red.), Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922-1946, Londyn 1992
Shōhō to ważny element historii japońskich lotniskowców II wojny światowej, symbolizujący zarówno rozwój technologii morskiej, jak i tragiczne losy jednostek w trakcie konfliktu.
