Historia lotniskowca „Shinano”
Lotniskowiec „Shinano” to japoński okręt z czasów II wojny światowej, który pierwotnie miał być trzecim pancernikiem typu Yamato. Budowę rozpoczęto 4 maja 1940 roku w stoczni w Yokosuka, jednak z powodu trudności zaopatrzeniowych, prace wstrzymano 12 grudnia 1940 roku. W 1942 roku zdecydowano o przekształceniu „Shinano” w lotniskowiec, zachowując wymiary i wyporność.
Okręt miał stać się centrum zaopatrzenia dla mniejszych jednostek lotniczych, a jego hangar mógł pomieścić do 120 samolotów, z czego 40-50 miało prowadzić działania bojowe. Wodowanie „Shinano” miało miejsce 8 października 1944 roku, a 19 listopada tego samego roku okręt został włączony do floty japońskiej.
Podczas swojego pierwszego rejsu z Yokosuki do stoczni Kure, „Shinano” został 29 listopada 1944 roku zaatakowany przez amerykański okręt podwodny USS „Archerfish”, który wystrzelił 6 torped. Cztery z nich trafiły w okręt, co doprowadziło do jego zatonięcia. W wyniku paniki i braku doświadczenia załogi zginęła większość marynarzy i pracowników stoczniowych obecnych na pokładzie.
Dane techniczno-taktyczne i wyposażenie
- Wymiary: wysokość 24,81 m
- Opancerzenie:
- Burty: 158 – 398 mm
- Pokład: 76 – 227 mm
- Uzbrojenie:
- Obronne:
- 16 dział przeciwlotniczych 127 mm Typ 89 L/40
- 145 działek przeciwlotniczych 25 mm L/60 Typ 96
- 22 przeciwlotnicze karabiny maszynowe kal. 13 mm
- 12 wyrzutni niekierowanych pocisków rakietowych kal. 120 mm
- Lotnicze:
- 20 samolotów myśliwskich Mitsubishi A6M (w tym 2 rezerwy)
- 20 samolotów torpedowych Aichi B7A Ryusei (w tym 2 rezerwy)
- 7 samolotów rozpoznawczych Nakajima C6N Saiun (w tym 1 rezerwy)
- Okręt mógł przenosić do 120 samolotów, głównie do uzupełniania strat
- Obronne:
- Załoga: 2400 osób
Podsumowanie
Lotniskowiec „Shinano” był największym okrętem II wojny światowej, który zatonął w wyniku ataku torpedowego, zanim mógł w pełni wykorzystać swoje możliwości operacyjne. Jego historia jest przykładem wyzwań, przed którymi stawała japońska marynarka w czasie konfliktu.
