Severo Ochoa de Albornoz
Severo Ochoa de Albornoz (24 września 1905 – 1 listopada 1993) był hiszpańskim biochemikiem, genetykiem i biologiem molekularnym. W 1959 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za badania nad syntezą RNA.
Życiorys
Ochoa urodził się w Luarca jako syn prawnika Severo Ochoa i Carmen de Albornoz. Ukończył Málaga College (1921) oraz Wydział Medyczny Uniwersytetu w Madrycie (1929). Jego kariera akademicka rozpoczęła się w Kaiser Wilhelm Institut für Medizinische Forschung w Heidelbergu, gdzie pracował pod kierunkiem Otto Meyerhoffa. W latach 1931-1935 był wykładowcą na Uniwersytecie w Madrycie.
W 1936 roku Ochoa powrócił do Heidelbergu, a następnie pracował na Uniwersytecie Oksfordzkim (1938-1941), gdzie prowadził badania nad witaminą B1. W 1941 roku osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował na Washington University School of Medicine, a później na New York University School of Medicine, gdzie osiągnął status profesora biochemii i farmakologii.
W 1956 roku Ochoa przyjął obywatelstwo amerykańskie i został prezesem Międzynarodowej Unii Biochemii i Biologii Molekularnej. Otrzymał liczne tytuły honorowe z uczelni na całym świecie oraz medal za wkład w biochemię.
Badania naukowe
Ochoa znacząco przyczynił się do zrozumienia metabolizmu węglowodanów, kwasów tłuszczowych oraz biosyntezy kwasów nukleinowych. Jego badania miały kluczowe znaczenie dla rozwoju biologii molekularnej.
Przypisy
- Noblista w dziedzinie fizjologii i medycyny
- Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk
- Laureat National Medal of Science
