Denarius Serratus: Historia i Znaczenie
Denarius serratus, znany również jako serratus, to srebrna moneta rzymska z ząbkowanym brzegiem, która pojawiła się w późnym okresie republiki rzymskiej. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa serra, oznaczającego piłę, co odnosi się do charakterystycznego kształtu obrzeża.
Produkcja i Czas Emisji
Serratus był techniczną odmianą standardowego denara, uzyskiwaną poprzez nacinanie krążka przed jego biciem. Rzadkie egzemplarze datowane są na koniec III wieku p.n.e., a moneta ta stała się bardziej powszechna od 118 r. p.n.e. do 49 r. p.n.e.
Cel Wprowadzenia Serratus
Wprowadzenie serratus miało na celu przeciwdziałanie oszustwom w produkcji srebrnych monet. Dzięki nacinaniu krążka można było łatwiej wykryć tzw. suberaty – monety pokryte jedynie cienką warstwą srebra, a wewnątrz wykonane z miedzi lub brązu. Karbowany brzeg ograniczał także możliwość obcinania krążków i psucia ich wagi, co przyczyniło się do większej akceptacji tych monet, zwłaszcza w obszarach barbarzyńskich, takich jak Germania.
Wpływ na Mennictwo Hellenistyczne
Monety karbowane były również popularne w mennictwie hellenistycznej monarchii Seleucydów, gdzie znane były od czasów Seleukosa I. Władcy syryjscy emitowali je głównie w II wieku p.n.e., ale dotyczyły one głównie drobnych monet brązowych, a nie srebrnych, wytwarzanych poprzez odlewanie w odpowiednio ukształtowanych formach.
Dziedzictwo Serratus
Metoda nacinania krążków na powrót zyskała na popularności w XVI wieku, a jej współczesne wersje obejmują zabieg gurtowania lub ryflowania, który stosuje się w produkcji pieniądza bilonowego.
