Serafin Kaszuba – Czcigodny Sługa Boży
Serafin Kaszuba (1910-1977) był kapucynem, znanym jako Włóczęga Boży, który w okresie terroru w ZSRR odbył liczne podróże duszpasterskie, niosąc pomoc duchową tamtejszym katolikom. Urodził się 17 czerwca 1910 roku we Lwowie w rodzinie robotniczej, gdzie od najmłodszych lat rozwijał głęboką pobożność.
Życiorys
W 1928 roku rozpoczął nowicjat w klasztorze kapucynów, przyjmując imię Serafin. Po ukończeniu studiów teologicznych i uzyskaniu święceń w 1933 roku, pracował jako nauczyciel i redaktor czasopisma zakonnego. Jego działalność duszpasterska w czasie II wojny światowej obejmowała Wołyń i Polesie, gdzie wielokrotnie ratował życie innym.
Po 1944 roku, po wkroczeniu wojsk sowieckich, pozostał wśród katolików, którzy doświadczali represji. W 1958 roku został pozbawiony możliwości sprawowania posługi kapłańskiej w Równem na skutek fałszywych oskarżeń. Mimo to, kontynuował działalność duszpasterską w sposób konspiracyjny, podróżując po ZSRR, w tym na Litwę, Białoruś oraz do Kazachstanu.
Represje i aresztowania
W 1966 roku został aresztowany i skazany na pięcioletnie zesłanie. Po ucieczce z zakładu karnego, powrócił do Kazachstanu, gdzie kontynuował swoje misje. W 1968 roku przeszedł leczenie w Polsce z powodu gruźlicy, ale wrócił do ZSRR, aby nadal wspierać swoich wiernych.
Śmierć i upamiętnienie
Serafin Kaszuba zmarł 20 września 1977 roku we Lwowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Janowskim. Jego relikwie zostały ekshumowane w 2010 roku, a proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1991 roku. W 2017 roku Papież Franciszek ogłosił go Czcigodnym Sługą Bożym.
Kalendarium życia
- 1910: Urodziny w Lwowie.
- 1928: Rozpoczęcie nowicjatu w Sędziszowie Małopolskim.
- 1933: Święcenia kapłańskie.
- 1944: Pozostanie wśród katolików po włączeniu Wołynia do ZSRR.
- 1958: Odsunięcie od posługi kapłańskiej w Równem.
- 1977: Zgon i pochówek we Lwowie.
- 2011: Złożenie Positio w Watykanie.
- 2017: Dekret o heroiczności cnót.
