Semovente M41M da 90/53
Semovente M41M da 90/53 to włoskie samobieżne działo przeciwpancerne, zaprojektowane do zwalczania radzieckich czołgów w czasie II wojny światowej. Pojazd był uzbrojony w długolufowe działo kal. 90 mm, które stanowiło odpowiednik niemieckiej armaty „osiemdziesiątki ósemki”. Prototyp stworzono w 1942 roku, a produkcję rozpoczęto w 1943 roku, jednak do 1945 roku wyprodukowano jedynie około 30 egzemplarzy.
Dane techniczne
- Typ pojazdu: samobieżne działo przeciwpancerne
- Trakcja: gąsienicowa
- Załoga: 4 osoby
- Silnik: Fiat SPA 15-TM-41, 8-cylindrowy, 154 KM
- Masa: 17 000 kg
- Prędkość: 35 km/h
- Zasięg: 200 km
- Uzbrojenie: 1 armata 90 mm, karabin maszynowy Breda
- Pancerz: 25 – 40 mm
Zastosowanie bojowe
Pomimo swojego przeznaczenia, Semovente da 90/53 nigdy nie trafił na front wschodni. W północnoafrykańskiej kampanii okazał się jednak skutecznym rozwiązaniem, zwłaszcza na otwartych terenach pustynnych. 24 egzemplarze zostały włączone do Raggruppamento Semoventi podczas operacji Husky na Sycylii w 1943 roku. Po wojnie kilka z nich trafiło w ręce armii niemieckiej, ale z powodu górzystego terenu północnych Włoch ich wartość bojowa była ograniczona.
Przetrwanie pojazdu
Jedyny ocalały egzemplarz Semovente da 90/53 znajduje się obecnie w Fort Sill Field Artillery Museum w Oklahomie. Pojazd został odrestaurowany i jest przykładem włoskiej myśli technicznej, zdobytej na Sycylii w 1943 roku.
Podsumowanie
Semovente M41M da 90/53, mimo ograniczonej produkcji i późnego użycia, stanowi istotny element włoskiej historii militarnej II wojny światowej. Jego zastosowanie w północnoafrykańskiej kampanii oraz późniejsze przetrwanie jako eksponatu muzealnego podkreślają jego znaczenie w kontekście wojskowości tamtego okresu.
