Sejm Krajowy
Sejm Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii, działający w latach 1861–1918 we Lwowie, miał ograniczone kompetencje głównie w sprawach wewnętrznych, takich jak gospodarka, oświata i kultura.
Kompetencje
Sejm Krajowy miał prawo do:
- Ustawodawstwa w zakresie „kultury krajowej” i spraw finansowanych z funduszy krajowych.
- Decydowania w sprawach gminnych, kościelnych, administracyjnych, a także zarządzania majątkiem krajowym.
- Kontroli administracji w Galicji, choć bez skutecznych środków egzekwowania naruszeń.
Ustawy sejmowe wymagały zatwierdzenia cesarza Austrii. Sejm miał prawo wyboru delegatów do Izby Poselskiej Rady Państwa, co początkowo dawało mu znaczenie w polityce austriackiej.
Organizacja
Sejm Krajowy był zwoływany przez cesarza, a sesje trwały zwykle kilka tygodni. Pracami kierował marszałek, a posłowie mogli występować w języku polskim lub ukraińskim. Projekty ustaw mogły pochodzić z różnych źródeł, a w głosowaniach wymagana była bezwzględna większość oraz kworum.
Wydział Krajowy
Wydział Krajowy, jako organ wykonawczy, składał się głównie z 6 członków, z marszałkiem na czele. Zajmował się administracją i organizacją obrad sejmowych, a także miał prawo inicjatywy ustawodawczej.
Ordynacja wyborcza
Wybory do Sejmu Krajowego odbywały się w czterech kuriach, a zasady ordynacji ograniczały dostęp do praw wyborczych dla większości społeczeństwa. Cenzus wyborczy prowadził do nieproporcjonalnej reprezentacji i marginalizacji Ukraińców.
Układ sił politycznych
Dominację w Sejmie Krajowym miało stronnictwo konserwatywne, z podziałem na Stańczyków i Podolaków. W miarę upływu czasu zaczęły się pojawiać inne ruchy, w tym stronnictwa demokratyczne i ludowe, a także przedstawiciele Ukraińców.
Działalność
Sejm Krajowy zajmował się sprawami autonomicznymi, skarbowe oraz kulturą, wspierając różne instytucje kulturalne i naukowe. Mimo ograniczonego budżetu, Sejm podejmował działania na rzecz rozwoju Galicji oraz wyrażał patriotyczne stanowisko w sprawach zaboru.
Siedziba
Siedzibą Sejmu był Lwów. Początkowo obrady odbywały się w Teatrze Skarbkowskim, a w latach 1877–1881 zbudowano nowy gmach, który obecnie jest siedzibą Uniwersytetu Iwana Franki.
Likwidacja Sejmu
Ostatnia sesja Sejmu miała miejsce w 1914 roku, a po wybuchu I wojny światowej Sejm przestał funkcjonować. Po zakończeniu wojny i upadku Austro-Węgier, Sejm stracił rację bytu, a jego kompetencje przejęły nowe polskie organy administracyjne.
