Secure Shell (SSH)
Secure Shell (SSH) to protokół komunikacyjny stosowany w sieciach TCP/IP, głównie w architekturze klient-serwer. Stanowi on bezpieczną alternatywę dla protokołu Telnet, oferując szyfrowanie transferu danych oraz różnorodne metody uwierzytelniania. SSH obejmuje nie tylko terminalowe połączenia, ale również przesyłanie plików (SCP, SFTP) oraz inne zastosowania, takie jak tunelowanie.
Wersje SSH
SSH występuje w dwóch wersjach: 1.x i 2.x. Wersja 2, wprowadzona w 2006 roku, została zaprojektowana z myślą o poprawie bezpieczeństwa i nie jest kompatybilna z wersją 1. W SSH-2 zastosowano nowe mechanizmy wymiany kluczy i podzielono protokół na warstwy, co zwiększa jego bezpieczeństwo.
Bezpieczeństwo
SSH wykorzystuje różnorodne metody szyfrowania, z najpopularniejszym algorytmem AES. Uwierzytelnienie może odbywać się za pomocą haseł, kluczy RSA/DSA lub protokołu Kerberos. Domyślnie protokół działa na porcie 22, chociaż istnieje możliwość zmiany portu w celu zwiększenia bezpieczeństwa.
Zastosowanie SSH
- Zdalne logowanie i wykonywanie poleceń
- Przesyłanie plików (SFTP, SCP)
- Przekazywanie portów TCP i X11
SSH jest powszechnie dostępny na różnych systemach operacyjnych, takich jak macOS, Linux i BSD, jednak Windows nie zawiera go domyślnie. W przypadku Windows dostępne są programy takie jak PuTTY i WinSCP, które umożliwiają korzystanie z SSH.
Historia i rozwój
SSH został opracowany w 1995 roku przez Tatu Ylönena jako odpowiedź na ataki na sieci uniwersyteckie. Wkrótce zyskał popularność i w 1995 roku założono firmę SSH Communications Security, która rozwijała protokół. W 1999 roku powstała wersja OpenSSH, która stała się najpopularniejszą implementacją SSH, obsługującą protokół SSH-2.
Podsumowanie
SSH jest kluczowym narzędziem w zapewnieniu bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych. Dzięki szyfrowaniu i elastycznym metodom uwierzytelniania, SSH zyskał szerokie zastosowanie w zdalnym dostępie do systemów oraz przesyłaniu danych.
