Sd.Kfz. 251
Sd.Kfz. 251 to niemiecki półgąsienicowy transporter opancerzony używany przez III Rzeszę podczas II wojny światowej. W latach 1939-1945 wyprodukowano około 14 650 egzemplarzy. Pojazd był napędzany 6-cylindrowym silnikiem benzynowym Maybach HL 42 TUKRR o mocy 100 KM, osiągając prędkość do 52 km/h na drodze oraz 21 km/h w terenie.
Historia
Produkcja transportera rozpoczęła się w 1937 roku, bazując na podwoziu ciągnika Sd.Kfz. 11. Prototypy opracowała firma Borgward, a później produkcję przejął Hanomag. Pojazd służył jako baza do wielu innych konstrukcji wojskowych.
Specyfikacje
- Załoga: 12 osób (2 członków załogi + 10 żołnierzy)
- Wymiary: długość 5,80 m, szerokość 2,10 m, wysokość 1,75 m
- Masa: 6800 kg (bojowa 7000 kg, maksymalna 8500 kg)
- Pancerz: 5,5 – 14,5 mm
- Uzbrojenie: karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 oraz różne wersje z dodatkowym uzbrojeniem
Wersje produkcyjne
Transporter miał kilka wersji, w tym:
- Ausf. A: Uzbrojony w dwa MG 34, wyprodukowano 232 pojazdy.
- Ausf. B: Zmiany w wizjerach, wyprodukowano około 250 egzemplarzy.
- Ausf. D: Wprowadzony w 1943 roku, z uproszczonym opancerzeniem i nowym uzbrojeniem.
Pojazdy oparte na Sd.Kfz. 251
Istniało 23 oficjalnych odmian Sd.Kfz. 251, w tym wersje do transportu moździerzy, wozów saperskich, a także z uzbrojeniem przeciwlotniczym.
Użycie w czasie wojny
Pojazdy były wykorzystywane na różnych frontach, głównie do transportu żołnierzy i wsparcia ogniowego. Wersja Sd.Kfz. 251/1 była najpopularniejsza, a inne wersje dostosowano do różnorodnych zadań, takich jak transport amunicji czy łączności.
Po wojnie
Po II wojnie światowej, Sd.Kfz. 251 był produkowany w Czechosłowacji jako OT-810, używany przez armię czechosłowacką do lat 80. XX wieku.
Zachowane egzemplarze
Na całym świecie zachowało się wiele egzemplarzy Sd.Kfz. 251, w tym w muzeach w Niemczech, Belgii, Francji i USA.
