Scipione Piattoli
Scipione Piattoli (1749-1809) był włoskim pedagogiem, sekretarzem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz współtwórcą Konstytucji 3 maja. Pochodził z artystycznej rodziny i rozpoczął karierę w zakonie pijarów, gdzie uzyskał doktorat z praw. Po opuszczeniu zakonu, Piattoli pracował jako profesor na uniwersytecie w Modenie oraz pisał prace dotyczące reform w edukacji.
Przybycie do Polski
W 1782 roku Piattoli przybył do Warszawy, gdzie został wychowawcą synów Piotra Potockiego. Po dwóch latach zrezygnował z tej posady i zaangażował się w działalność Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. W 1785 roku towarzyszył księżnej Izabeli Lubomirskiej w podróży po Europie, gdzie zdobył wiedzę i kontakty, które później wykorzystał w polskiej polityce.
Sekretarz królewski i prace nad Konstytucją 3 Maja
Po przybyciu do Polski w 1789 roku, Piattoli został sekretarzem Stanisława Augusta. Brał udział w opracowywaniu projektów konstytucji i był kluczową postacią w przygotowaniach do uchwalenia Konstytucji 3 maja. Uczestniczył w wielu politycznych działaniach, starając się zorganizować sojusz z Prusami oraz negocjował umorzenie królewskich długów.
Działalność dyplomatyczna i ostatnie lata
Po wyjeździe z Polski w 1792 roku, Piattoli był przez wiele lat więziony przez Austriaków. Po uwolnieniu został sekretarzem księżnej kurlandzkiej Doroty i kontynuował działalność dyplomatyczną. W późniejszych latach opracowywał koncepcje polityczne dotyczące Europy, w tym projekt odbudowy Polski.
Ocena i dziedzictwo
Piattoli zmarł w 1809 roku. Współcześni oceniali go jako osobę szlachetną, jednak jego działalność polityczna budziła mieszane uczucia. Jego postać została uwieczniona w literaturze, m.in. w powieści Tołstoja „Wojna i pokój”.
