Ścigacz okrętów podwodnych
Ścigacze okrętów podwodnych to klasa niewielkich jednostek morskich, zaprojektowanych do zwalczania okrętów podwodnych zarówno w zanurzeniu, jak i na powierzchni. Ich wyporność wahała się od kilkudziesięciu do ponad 400 ton. Na początku I wojny światowej w USA rozpoczęto budowę małych jednostek o wyporności 75 ton, oznaczonych skrótem SC (od ang. submarine chaser), co oznacza „ścigacz okrętów podwodnych”. W Polsce termin „ścigacz” zyskał szersze znaczenie, obejmując także kutry artyleryjskie i torpedowe.
Charakterystyki
Główne uzbrojenie ścigaczy stanowiły bomby głębinowe, które zrzucano z pochylni rufowych. Na większych jednostkach wykorzystywano również miotacze bomb głębinowych. Od II wojny światowej część okrętów zaczęła stosować wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych, początkowo znanych z amerykańskiego systemu Mousetrap.
Uwagi
Klasa ścigaczy okrętów podwodnych była istotnym elementem zarówno w czasie II wojny światowej, jak i w okresie zimnej wojny, choć obecnie ich znaczenie znacznie spadło.
Przypisy
- Klasy okrętów II wojny światowej
- Klasy okrętów zimnej wojny
