„`html
Ściborzyce Wielkie
Ściborzyce Wielkie to wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Kietrz. Graniczy z Czechami i obejmuje przysiółek Przysieczna.
Nazwa
Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego i staroczeskiego terminu oznaczającego iglasty las – bor. Najstarsza znana nazwa to Stiborzyce, co tłumaczy się na polski jako „stary bor”. W ciągu wieków nazwa była zgermanizowana na Steuberwitz, co spowodowało utratę pierwotnego znaczenia.
Historia
Ściborzyce Wielkie są historycznie związane z regionem polskich Moraw. Wieś została wzmiankowana już w 1220 roku, a ich historia sięga czasów czeskich Moraw. W 1523 roku miejsce to przeszło pod panowanie Jerzego Hohenzollerna, który wprowadził luteraństwo. Mieszkańcy wsi zachowali ewangelicki charakter po kontrreformacji. Po wojnach śląskich wieś znalazła się w granicach Prus.
W XVIII wieku Ściborzyce Wielkie były miejscem o dużym wpływie braci morawskich. Szkoła ewangelicka istnieje tu od 1765 roku, a kościół ewangelicki został poświęcony w 1873 roku. W 1910 roku 91% mieszkańców posługiwało się gwarami laskimi. Po II wojnie światowej wieś znalazła się w granicach Polski, a Morawcy zostali uznani za ludność polską.
W latach 1945–1986 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza, a w latach 1986–1990 funkcjonowała jako strażnica szkolna. W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa opolskiego.
Religia
Na terenie Ściborzyc Wielkich działalność duszpasterską prowadzi Kościół Ewangelicko-Augsburski oraz Kościół Rzymskokatolicki.
Transport
Do 21 grudnia 2007 roku w miejscowości funkcjonowały przejścia graniczne.
Bibliografia
- Krzysztof Gładkowski, Kanzel/ambona. Protestancka wspólnota lokalna na Górnym Śląsku, wyd. UWM, Olsztyn 2008.
- Krzysztof Gładkowski, Protestanci w ziemi głubczyckiej, „Kalendarz Głubczycki” 2006.
- Kurt Kuklik, Über die Evangelische Kirche in Steuberwitz, „Leobschützer Heimatblatt” 1994, Jg. 27, H. 1, s. 34.
„`
