Samotnia – Schronisko PTTK im. Waldemara Siemaszki
Samotnia to schronisko położone nad Małym Stawem w Karkonoszach, dostępne niebieskim szlakiem od Świątyni Wang (około 1 godz.) lub z Strzechy Akademickiej (około 10 min). Oferuje 49 miejsc noclegowych oraz bufet, punkt informacji turystycznej, GOPR i ściankę wspinaczkową.
Historia
Samotnia jest jednym z najstarszych schronisk w Polsce, z pierwszymi wzmiankami sięgającymi 1670 roku. Wówczas miejsce to było zamieszkane przez strażnika pilnującego hodowli pstrągów w Małym Stawie. Z biegiem lat zmieniały się szlaki prowadzące do schroniska, a jego popularność rosła wraz z rozwojem turystyki, szczególnie po uruchomieniu linii kolejowych w 1866 roku.
- 1866: Uruchomienie linii kolejowych zwiększa ruch turystyczny.
- 1891: Karol Häring sprzedaje schronisko Henrykowi Richterowi, który kontynuuje rozbudowę.
- 1927: Paul Haase zarządza schroniskiem, które staje się centrum sportów zimowych.
- 1966: Waldemar Siemaszko zostaje kierownikiem schroniska.
- 1994: Tragiczny wypadek Siemaszki; zarządzanie przejmuje jego żona Sylwia.
Pod kierownictwem państwa Siemaszków schronisko przeżyło rozkwit, wprowadzając nowoczesne udogodnienia, takie jak biologiczna oczyszczalnia ścieków i modernizacja systemu grzewczego. Samotnia zyskała reputację jednego z najlepiej ocenianych obiektów turystycznych w Polsce.
Wydarzenia i tradycje
Schronisko organizowało różnorodne wydarzenia, w tym przeglądy filmowe oraz zawody płetwonurków o „Błękitną Wstęgę Samotni”. Po utworzeniu Karkonoskiego Parku Narodowego zaniechano niektórych imprez, ale w 1995 roku udało się wznowić zawody narciarskie o „Puchar Samotni”, które odbywają się corocznie.
Udogodnienia
Samotnia dysponuje dostępem do internetu, który udostępnia gościom za pośrednictwem lokalnego nadajnika radiowego WiFi.
Schronisko pozostaje ważnym punktem na turystycznej mapie Karkonoszy, łącząc bogatą historię z nowoczesnymi udogodnieniami dla odwiedzających.
