SB-2

„`html

Tupolew SB-2

Tupolew SB-2 (Скоростной бомбардировщик) to trzymiejscowy lekki bombowiec, który był produkowany w ZSRR w latach 1935-1939. Samolot zaprojektowano jako szybki bombowiec frontowy, co wymagało zastosowania średniopłata w celu zminimalizowania oporów aerodynamicznych.

Historia

Prace projektowe nad modelami SB rozpoczęły się w biurze konstrukcyjnym Tupolewa na przełomie 1933 i 1934 roku. Prototypy testowano z różnymi jednostkami napędowymi, co doprowadziło do wyboru silnika Hispano Suiza 12Ybrs o mocy 780 KM jako bazowego. Po zakończeniu prób, SB-2 wszedł do produkcji seryjnej w zakładach Nr 22 imienia Gorbunowa w Moskwie.

W grudniu 1936 roku, po zainstalowaniu nowych silników M-100A, prędkość maksymalna wzrosła do 423 km/h, co poprawiło także czas wznoszenia. Samolot był używany w wojnie domowej w Hiszpanii oraz w Chinach, gdzie ujawniono wady konstrukcyjne, takie jak opóźnione działanie stanowiska strzeleckiego.

Eksploatacja i rozwój

W odpowiedzi na nowe wymagania sił powietrznych, wprowadzono modyfikacje, w tym nowe stanowiska strzeleckie. Mimo poprawy uzbrojenia, wiele egzemplarzy w momencie wybuchu II wojny światowej nadal miało przestarzałe wyposażenie. Biuro Konstrukcyjne Tupolewa kontynuowało prace nad poprawą osiągów, co doprowadziło do powstania wersji SB-2 M-103 i późniejszych modyfikacji.

Ostatecznie, wprowadzono wersję SB-RK, przemianowaną na Ar-2, która miała silniki M-105R o mocy 1100 KM. Dzięki wielu modyfikacjom, osiągi wzrosły, a prędkość maksymalna wyniosła 480 km/h. Ostateczna produkcja SB-2 wyniosła 6967 egzemplarzy, w tym główną wersję SB-2bis.