Sandacz pospolity
Sandacz pospolity (Sander lucioperca) to ryba okoniokształtna z rodziny okoniowatych (Percidae), występująca głównie w Europie, od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie oraz w południowej Anglii. Unika północnych rejonów Skandynawii i Rosji oraz półwyspów Apenińskiego i Bałkańskiego. Preferuje głębokie, mętne wody z twardym dnem, takie jak jeziora, zbiorniki zaporowe i nizinne rzeki.
Charakterystyka
Sandacz ma wydłużone, lekko spłaszczone ciało z 55–77 łuskami wzdłuż linii bocznej. Jego głowa jest stosunkowo mała, a otwór gębowy przedni, z silnie uzębioną paszczą. Grzbiet jest szarozielony lub szarobrązowy, a boki srebrzystozielone z 8–12 ciemnymi smugami. Osiąga długość 100–130 cm i masę 10–15 kg.
Tryb życia
Sandacz jest aktywny głównie wieczorem i w nocy. W młodości żywi się planktonem, a później poluje na niewielkie ryby, takie jak ukleje i kiełbie. Często goni swoją zdobycz z prędkością do 30 km/h, atakując z bliska.
Rozród
Tarło sandacza odbywa się w kwietniu i maju w płytkiej wodzie, gdzie samiec buduje gniazdo i strzeże ikry. Samica składa od 200 000 do 300 000 ziaren ikry. Okres inkubacji wynosi od 3 do 12 dni w zależności od temperatury wody. Młode sandacze mają dużą wrażliwość na silne światło.
Znaczenie gospodarcze
Sandacz ma istotne znaczenie gospodarcze, często hodowany jest w stawach rybnych. Jest popularny wśród wędkarzy, łowiony na spinning oraz na żywą i martwą rybę.
Ochrona
- Okres ochronny: od 1 marca do 31 maja.
- Wymiar ochronny: 45 cm.
- Limit dobowy: brak limitu.
- Rekord Polski: 15,6 kg i 108 cm (2004 r.).
Właściciele wód mogą wprowadzać dodatkowe ograniczenia dotyczące ochrony sandacza.
Bibliografia
- Zbigniew Bachary, Informacje bieżące 5 (214), Warmińsko-Mazurski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, maj 2006.
- Jiří Čihař, Przewodnik ryby słodkowodne, Multico, Warszawa 1992.
