Sanctus – Aklamacja Liturgiczna
Sanctus (łac. święty) to aklamacja używana w drugiej części liturgii łacińskiej mszy, wykonywana po prefacji. Jej brzmienie w łacinie to:
Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus, Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis.
W tłumaczeniu na język polski brzmi:
Święty, Święty, Święty Pan, Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości.
Tekst aklamacji odnosi się do Księgi Izajasza (Iz 6,3) i w rzymskokatolickiej liturgii posoborowej łączy się z Benedictus, które brzmi:
Benedictus, qui venit in nomine Domini.
W polskim tłumaczeniu: Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Po tym następuje powtórzenie frazy: Hosanna na wysokości.
Całość jest wykonywana po prefacji jako tzw. Święty. Trzykrotne powtórzenie aklamacji ma swoje korzenie w Księdze Izajasza i jest również odniesieniem do Trójcy Świętej.
Sanctus w Liturgii Luterańskiej
W polskim Kościele Ewangelicko-Augsburskim część ordinarium „sanctus” śpiewana jest na zakończenie Prefacji.
Kategorie
- Liturgia Eucharystyczna
- Liturgia luterańska
