Sancho II Garcés Abarca
Sancho II Garcés Abarca, król Nawarry i hrabia Aragonii, panował w latach 970-994. Był synem Garcíi Sancheza I i Andgregeto Galindez, córki hrabiego Galindo II Aznáreza.
Po raz pierwszy tytuł króla Nawarry użyto w 987 roku, kiedy Sancho II ofiarował willę w Alastue klasztorowi w San Juan de la Peña. W niektórych źródłach uznawany jest za pierwszego króla Aragonii, a w innych za trzeciego.
Okres panowania
W czasach panowania Sancho II królestwa Leónu i Nawarry oraz Hrabstwo Kastylii były ze sobą powiązane więzami rodzinnymi. Sancho wspierał młodego Ramiro II z Leónu. Po śmierci Al-Hakama II w 976 roku, a następnie po objęciu tronu przez jego syna Hiszama II, sytuacja królestw katolickich uległa pogorszeniu.
Sancho II doświadczył porażek w starciach z Maurami, m.in. pod San Esteban de Gormaz w 975 roku i pod Ruedą w 981 roku. Nie mogąc pokonać Almanzora siłą, udał się do Kordowy jako ambasador, gdzie zawarł pakt. Zgodził się oddać muzułmaninowi swoją córkę, z której związku urodził się Abd ar-Rahman Sanchuelo, przyszły sukcesor Kalifatu Kordowy.
Życie osobiste
Sancho II prawdopodobnie ożenił się z Urracą Fernández z Kastylii w 962 roku. Urraca była wcześniej żoną Ordona III de Aza de Najera oraz miała za męża przyszłego Alfonsa V Szlachetnego z Leónu, z którym się rozwiodła.
Potomkowie
- García II Sanchez „Tchórz”, król Pampeluny, mąż Jimeny Fernandez
- Ramiro z Nawarry (zm. 992)
- Gonzalo z Nawarry, czasami określany jako hrabia Aragonii, rządził z matką, Urracą
- Abda (Urraca) „Baskijka” z Nawarry, żona Almanzora
- Urraca Teresa z Nawarry, żona Ramiro II, matka Sancho I
Sancho II Garcés Abarca zmarł w grudniu 994 roku, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii Nawarry i Aragonii.
