Sancho Kastylijski
Sancho Kastylijski (hiszp. Sancho de Castilla, ur. 1398 w Medina del Campo, zm. 1416) był wielkim mistrzem zakonu Alcántara w latach 1408–1416. Był czwartym synem Ferdynanda de Antequera, regenta Kastylii i Leónu oraz króla Aragonii, a także wnukiem króla Jana I Kastylijskiego.
Początki kariery
Po objęciu tronu aragońskiego przez jego ojca, Sancho i jego bracia zostali określeni jako Infanci Aragońscy (Infantes de Aragón). Po śmierci poprzedniego mistrza zakonu, rodzice Sancha dążyli do zdobycia dla niego prestiżowego stanowiska. Dzięki wsparciu biskupa Palencii, Sancho de Rojasa, udało im się to osiągnąć, mimo młodego wieku Sancha oraz sprzeciwu niektórych rycerzy.
Inauguracja i śmierć
Inauguracja rządów Sancha miała miejsce 23 stycznia 1409 w kościele św. Pawła w Valladolid. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w wieku 18 lat na skutek nieszczęśliwego wypadku, gdy spadł z konia.
Podsumowanie
- Sancho Kastylijski (1398-1416) – wielki mistrz zakonu Alcántara.
- Syn Ferdynanda de Antequera, regenta Kastylii i Leónu, wnuk króla Jana I Kastylijskiego.
- Objął urząd dzięki intrygom rodziców i wsparciu biskupa Palencii.
- Inauguracja: 23 stycznia 1409 w Valladolid.
- Zmarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku w wieku 18 lat.
