Samuel Osiński – Życiorys
Samuel Osiński herbu Radwan (zm. 1649) był znaczącą postacią w historii I Rzeczypospolitej, pełniąc wiele ważnych funkcji wojskowych i administracyjnych. Był synem Pawła Osińskiego, dworzanina królewskiego. Jego kariera rozpoczęła się w 1633 roku, kiedy to wstąpił do gwardii królewskiej i brał udział w wojnie smoleńskiej.
Kariera Wojskowa
W ciągu swojej kariery Osiński piastował liczne stanowiska:
- Podczaszostwo oszmiańskie (1635)
- Major królewskiego regimentu pieszego gwardii (1636)
- Oberszter gwardii królewskiej (1640)
- Oboźny wielki litewski (1645)
W 1641 roku, po uzyskaniu ekonomii brzeskiej, Osiński stłumił rozruchy w Wilnie podczas podróży Władysława IV. W 1646 roku, w obliczu przygotowań do wojny tureckiej, Osiński zorganizował zaciągi, choć nie osiągnął planowanej liczby żołnierzy.
Wojna z Kozakami
Po śmierci Władysława IV w 1648 roku Osiński został powołany do służby w czasie wojny z Kozakami. Uczestniczył w bitwie pod Konstantynowem, gdzie wyróżnił się w obronie miasta. Po klęsce pod Korsuniem, jego oddziały weszły w skład sił polskich dowodzonych przez regimentarzy.
W bitwie pod Piławcami Osiński dowodził dużą grupą piechoty, pozostając w obozie jako ostatni. Po bitwie udał się na sejm elekcyjny do Warszawy, gdzie relacjonował przebieg działań wojennych. W wyniku sytuacji militarnej, Osiński otrzymał dowództwo nad oddziałami mającymi wspierać Warszawę.
Śmierć i dziedzictwo
Samuel Osiński zmarł na początku 1649 roku. Był żonaty, a po jego śmierci jego żona wyszła ponownie za mąż. Osiński występuje także epizodycznie w powieści „Ogniem i mieczem” Henryka Sienkiewicza.
Bibliografia
- Polski słownik biograficzny, t. XXIV, cz. 2, z. 101, Wrocław 1979.
