Samuel de Champlain – Ojciec Nowej Francji
Samuel de Champlain (1570-1635) był francuskim podróżnikiem i kolonizatorem, znanym jako „ojciec Nowej Francji”. Jego działalność przyczyniła się do rozwoju francuskiej dominacji w Ameryce Północnej.
Początki kariery
Champlain, syn żeglarza, zdobył umiejętności nawigacyjne w młodym wieku. Po służbie wojskowej, w 1599 roku odbył rejs do kolonii hiszpańskich w Ameryce Środkowej, a następnie zwiedzał wyspy Karaibskie oraz Meksyk. Po powrocie do Francji opublikował książkę, która zainteresowała króla Henryka IV.
Ekspedycja do Kanady
W 1603 roku, na prośbę królewskiego namiestnika, Champlain udał się do Kanady. W 1608 roku założył fort Quebec, który stał się początkiem francuskiej kolonii. Pomoc Indian z plemion Algonkinów i Huronów pozwoliła mu przetrwać ciężką zimę oraz prowadzić wojny z Irokezami, w których jego ekipa dysponowała bronią palną.
Badania i misje
- W 1615 roku dotarł do jeziora Nipissing oraz zatoki Georgian Bay, którą nazwał „Morzem Łagodnym”.
- W tym samym roku zachęcił katolickich misjonarzy do przybycia do Nowej Francji, co doprowadziło do zakupu pierwszych kościołów.
Gubernator Nowej Francji
Po wojnie angielsko-francuskiej i podpisaniu traktatu w Saint-Germain-en-Laye w 1633 roku, Champlain został pierwszym gubernatorem Kanady. Ustanowił pierwszy kanadyjski Order Dobrej Otuchy i był kawalerem Zakonu Świętego Łazarza.
Dziedzictwo
Champlain zmarł w Kanadzie i jest uważany za bohatera frankofońskiego. Napisał sprawozdanie ze swoich wypraw, które było jedną z pierwszych książek opublikowanych w Nowej Francji. Jego przyjazne nastawienie do Indian i szacunek dla ich kultur wyróżniały go na tle innych kolonizatorów.
Bibliografia
- Grabowski Jan, Historia Kanady, Warszawa 2001, s. 35–38
