Samochód pancerny wz. 29
Samochód pancerny wz. 29, znany również jako Ursus wz. 29, to polska konstrukcja z okresu przed II wojną światową. Opracowano go na bazie ciężarówki Ursus A, a jego projekt rozpoczęto w 1928 roku pod kierunkiem porucznika inżyniera Rudolfa Gundlacha.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Zakłady Mechaniczne Ursus S.A., Centralne Zakłady Samochodowe
- Typ pojazdu: samochód pancerny
- Załoga: 4-5 osób
- Data prototypu: 1929
- Lata produkcji: 1930-1931
- Wyprodukowano: ok. 20 egzemplarzy
- Silnik: 4-cylindrowy Ursus-2A, 35 KM
- Pancerz: Stalowy, grubości od 6 do 10 mm
- Masa: 4 800 kg
- Prędkość maksymalna: 35 km/h
- Zasięg: 380 km (droga)
- Uzbrojenie:
- 1 działko Puteaux S.A. 37 mm
- 2 karabiny maszynowe Hotchkiss wz. 25 kal. 7,92 mm
Historia i konstrukcja
W latach 1928-1929 opracowano prototyp samochodu, który miał zastąpić wcześniejszy model wz. 28. Projektanci wzorowali się na konstrukcji Putiłow-Austin, wprowadzając m.in. drugie tylne stanowisko kierowcy, co umożliwiało wycofanie się z pola walki bez zawracania.
Konstrukcja wieży była zainspirowana pojazdem White TBC, jednak wymagała obrotu całej wieży przy zmianie uzbrojenia. Wprowadzono również jarzmo dla karabinu maszynowego, które jednak okazało się mało praktyczne ze względu na szybkość nowoczesnych samolotów.
Służba i użytkowanie
Produkcja samochodu zakończyła się w 1931 roku, a powstałe egzemplarze trafiły do Batalionu Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych. W 1939 roku utworzono z nich szwadron w składzie 7 pojazdów, który wziął udział w działaniach wojennych.
Zachowane egzemplarze
Obecnie istnieją repliki samochodu pancernym wz. 29, które są prezentowane na różnych wydarzeniach, ukazując historyczną wartość tej konstrukcji.
