Sam McVey, właściwie Samuel E. McVea, urodził się 17 maja 1884 roku w Waelder w Teksasie, a zmarł 21 grudnia 1921 roku w Nowym Jorku. Był amerykańskim bokserem wagi ciężkiej, znanym z wyjątkowej siły fizycznej.
Kariera
McVey rozpoczął swoją karierę bokserską w 1902 roku w Oxnard w Kalifornii. Jego styl walki nie opierał się na technice, lecz na sile, co przyniosło mu sukcesy w początkowej fazie kariery. Wygrał przez nokaut siedem pierwszych pojedynków.
W 1903 roku zmierzył się z Jackiem Johnsonem o tytuł „kolorowego mistrza świata wagi ciężkiej”, jednak przegrał w 20 rundach. Również w 1903 roku stoczył jeszcze jedną walkę z Johnsonem, która zakończyła się jego porażką.
W 1907 roku McVey przeniósł się do Francji, gdzie odnosił kolejne zwycięstwa, a jego najsłynniejsza walka miała miejsce 17 kwietnia 1909 roku. To starcie z Joe Jeanettem, znane jako „maraton”, zakończyło się po 48 rundach jego porażką.
McVey stoczył wiele walk z innymi czołowymi bokserami wagi ciężkiej, w tym:
- Joe Jeannette: 5 walk (1 zwycięstwo, 2 remisy, 2 porażki)
- Sam Langford: 15 walk (2 zwycięstwa, 5 remisów, 6 porażek, 2 no contest)
- Jack Johnson: 3 walki (0 zwycięstw, 0 remisów, 3 porażki)
McVey kontynuował swoją karierę bokserską aż do 1921 roku. W 1999 roku został uhonorowany wpisem do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy (International Boxing Hall of Fame).
Podsumowanie
Sam McVey to postać, która zapisała się w historii boksu dzięki swojej niezwykłej sile i zaciętym pojedynkom z najlepszymi bokserami swojej epoki. Jego osiągnięcia bokserskie oraz wpływ na sport zostały docenione przez wprowadzenie go do Galerii Sławy.
