Salomon – Biblijny Król Izraela
Salomon (ok. 1000 p.n.e. – ok. 931 p.n.e.) był biblijnym królem Izraela, synem i następcą króla Dawida. Uznawany za symbol mądrości, Salomon był odpowiedzialny za największy rozwój monarchii hebrajskiej. Większość informacji o jego życiu pochodzi z Biblii, zwłaszcza z Pierwszej Księgi Królewskiej oraz Drugiej Księgi Kronik.
Daty panowania
Daty panowania Salomona są niepewne, różne źródła podają okresy od 973 do 926 p.n.e.
Dzieciństwo i objęcie tronu
Salomon, znany z imienia Jedidia, był synem Dawida i Batszeby. Po śmierci swojego brata, został namaszczony na króla przez proroka Natana i kapłana Sadoka. Po objęciu władzy zlikwidował zagrożenia dla swojego tronu, eliminując konkurentów, takich jak jego brat Adoniasz.
Rządy wewnętrzne
- Budowa pierwszej świątyni jerozolimskiej oraz pałacu królewskiego.
- Wprowadzenie rydwanów do armii.
- Przeniesienie Arki Przymierza do świątyni.
- Na początku rządów wierny kultowi Jahwe, później dopuścił do politeizmu.
Polityka zagraniczna
- Zawarcie sojuszu z Egiptem poprzez małżeństwo z córką faraona.
- Współpraca z Hiramem, królem Tyru, w budowie świątyni.
- Stworzenie floty handlowej, która dotarła do tajemniczego Ofiru.
- Nawiązanie kontaktów z Królestwem Saby.
Mądrość Salomona
Salomon zasłynął z niezwykłej mądrości. W Biblii opisano, jak Bóg ukazał się mu we śnie, oferując spełnienie życzenia. Salomon poprosił o mądrość do sprawowania władzy. Jego zdolności były tak wyjątkowe, że przewyższały wszystkich ludzi Wschodu oraz Egipcjan. W znanej historii, rozwiązał spór dwóch matek o dziecko, co potwierdziło jego mądrość.
Rodzina
Salomon miał 700 żon-księżniczek i 300 żon drugorzędnych. Jego synem i następcą był Roboam, a znane córki to Tafat i Basmat.
Salomon w kulturze
W literaturze żydowskiej przypisuje mu się autorstwo Księgi Koheleta, Pieśni nad pieśniami i Księgi Przysłów. W kulturze zachodniej Salomon często występuje w literaturze i muzyce, m.in. w oratoriach oraz dramatach. Jego postać zyskała również miejsce w islamie jako Sulejman.
