Salomon Flohr
Salomon Flohr (ros. Саломон Михайлович Флор) był żydowskim szachistą, urodzonym 21 listopada 1908 roku w Horodence na Ukrainie, a zmarłym 18 lipca 1983 roku w Moskwie. Reprezentował Czechosłowację oraz Związek Radziecki i był jednym z najznakomitszych graczy lat 30. XX wieku.
Życiorys
W czasie I wojny światowej Flohr stracił rodziców w pogromie, co zmusiło go do znalezienia schronienia w Czechosłowacji. Po serii sukcesów w lokalnych turniejach, zadebiutował na międzynarodowej scenie w 1929 roku, zajmując drugie miejsce na turnieju w Słowenii. Ten sukces skłonił go do podjęcia kariery zawodowego szachisty.
W ciągu następnych dziesięciu lat Flohr uczestniczył w około pięćdziesięciu turniejach, zyskując reputację jednego z najlepszych graczy na świecie. Wśród jego największych osiągnięć można wymienić:
- Zwycięstwa w Hastings (czterokrotnie w latach 1931-1934)
- Moskiewski turniej w 1935 roku (wspólnie z Michaiłem Botwinnikiem)
- Margate 1936 (przed José Raúlem Capablanką)
- Podiebrady 1936 (przed Aleksandrem Alechinem)
- Kemeri 1937 i 1939 (wspólnie z innymi mistrzami)
Flohr brał także udział w olimpiadach szachowych, zdobywając medale zarówno drużynowo, jak i indywidualnie. Jego ogólny bilans występów na olimpiadach to +46 -8 =28 na pierwszej szachownicy.
W 1937 roku został wyznaczony jako kandydat do meczu o mistrzostwo świata z Alechinem, jednak sytuacja polityczna oraz wybuch II wojny światowej uniemożliwiły tę konfrontację. Po wojnie Flohr zajął się dalej szachami, biorąc udział w turniejach, ale nigdy nie odzyskał dawnej formy. W 1950 roku otrzymał tytuł arcymistrza.
W późniejszych latach ograniczył swoją aktywność na polu szachowym, skupiając się na dziennikarstwie i sędziowaniu. Mimo to, wciąż był postrzegany jako trudny przeciwnik.
Podsumowanie
Flohr był jednym z najwybitniejszych szachistów swoich czasów, z sukcesami zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i w olimpiadach. Jego kariera, choć przerwana przez wojnę, pozostaje inspirującym przykładem determinacji i talentu w szachach.
Bibliografia
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, s. 265–268
