Księstwo Saksonii-Meiningen
Księstwo Saksonii-Meiningen (niem. Herzogtum Sachsen-Meiningen) było księstwem Świętego Cesarstwa Rzymskiego, które powstało z podziału ziem dynastii Wettynów. Od 1826 roku do księstwa dołączono Saksonię-Hildburghausen, a od 1866 roku stanowiło część Związku Północnoniemieckiego. Po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku, Saksonia-Meiningen stała się częścią Cesarstwa Niemieckiego, a jej stolicą było miasto Meiningen.
Historia
Bernard II objął tron w 1803 roku, a jego siostra Adelajda została królową Wielkiej Brytanii. W 1825 roku zmarł Fryderyk IV, co doprowadziło do nowego podziału ziem. Bernard II przejął Hildburghausen, a obszar jego księstwa oraz liczba mieszkańców znacznie wzrosły. W 1829 roku książę wprowadził nową konstytucję.
Wzrost kontaktów międzynarodowych, szczególnie po wyjeździe Adelajdy do Anglii, przyczynił się do ożywienia gospodarczego w księstwie. W 1830 roku Bernard II został odznaczony Orderem Podwiązki, a poprawa sytuacji gospodarczej wspierała rozwój miast i instytucji kulturalnych, w tym teatru meiningerskiego oraz zamku Landsberg.
Książę Bernard III, który objął władzę po ojcu w 1914 roku, reprezentował konserwatywne poglądy, co wpłynęło na jego popularność w liberalnym regionie. Po wybuchu I wojny światowej przekazał władzę żonie Charlotte i udał się na front. Po klęsce Niemiec i rewolucji w 1918 roku, był zmuszony do abdykacji.
Książęta
- 1680–1706 – Bernard I
- 1706–1724 – Ernest Ludwik I
- 1724–1729 – Ernest Ludwik II
- 1729–1743 – Karol Fryderyk
- 1743–1746 – Fryderyk Wilhelm
- 1746–1763 – Antoni Ulryk
- 1763–1782 – Karol Wilhelm
- 1763–1803 – Jerzy I
- 1803–1866 – Bernard II
- 1866–1914 – Jerzy II
- 1914–1918 – Bernard III
W 1826 roku książęta Saksonii-Meiningen przejęli władzę nad księstwem Saksonii-Hildburghausen, co wpłynęło na ich tytuł.
Genealogia
Uproszczona genealogia dynastii Wettynów, panującej w księstwie, ilustruje złożone powiązania rodzinne oraz historyczne znaczenie tej linii w Europie.
