Księstwo Saksonii-Hildburghausen
Księstwo Saksonii-Hildburghausen (niem. Herzogtum Sachsen-Hildburghausen) było częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, powstałym z podziału linii ernestyńskiej dynastii Wettynów. W 1826 roku zostało włączone do księstwa Saksonii-Meiningen. Od 1806 roku księstwo należało do Związku Reńskiego, a od 1815 roku do Związku Niemieckiego. Stolicą księstwa było Hildburghausen.
Historia
Po śmierci księcia Fryderyka IV, wygasła linia rodu rządzącego Saksonią-Gothy-Altenburga, co doprowadziło do sporu o schedę. Konflikt zakończył się po arbitrażu króla Saksonii Fryderyka Augusta II oraz traktacie w Hildburghausen, zawartym 12 listopada 1826 roku. Na mocy traktatu ustalono:
- Książę Fryderyk, dotychczasowy władca Saksonii-Hildburghausen, został księciem Saksonii-Altenburga, a Hildburghausen przeszedł pod władzę księcia Saksonii-Meiningen.
- Saksonia-Meiningen uzyskała dodatkowe terytoria od Saksonii-Coburga-Saalfeld, w tym Saksonię-Saalfeld oraz dystrykt Themar.
- Księstwo Saksonii-Coburg-Saalfeld otrzymało Saksonię-Gotha, tworząc księstwo Saksonii-Coburga-Gotha.
Książęta (Herzöge)
- 1680–1715: Ernest II (1655–1715)
- 1715–1724: Ernest Fryderyk I (1681–1724)
- 1724–1745: Ernest Fryderyk II (1707–1745)
- 1745–1748: Karolina (regentka)
- 1748–1780: Ernest Fryderyk III (1727–1780)
- 1780–1826: Fryderyk (1763–1834), późniejszy książę von Saksonii-Altenburga
W 1826 roku władzę nad Hildburghausen przejął książę Saksonii-Meiningen.
Genealogia
Uproszczona genealogia dynastii Wettynów ilustruje linie panujące w regionie.
