Ryūnosuke Akutagawa
Ryūnosuke Akutagawa, urodzony 1 marca 1892 roku w Tokio, był japońskim pisarzem i poetą, często nazywanym „ojcem japońskich opowiadań”. Zmarł 24 lipca 1927 roku w Tokio.
Życiorys
Akutagawa dorastał w skomplikowanych warunkach rodzinnych. Po śmierci matki, cierpiącej na chorobę psychiczną, wychowywał się u wuja, który później usynowił go. W 1913 roku rozpoczął studia na Tokijskim Uniwersytecie Cesarskim, gdzie studiował literaturę angielską. Debiutował w 1915 roku opowiadaniem Rashōmon, a rok później opublikował Hana, co przyczyniło się do jego uznania przez Natsume Sōsekiego.
W ciągu swojego życia napisał ponad 150 opowiadań, czerpiąc inspiracje z japońskiej historii, tradycji oraz literatury zachodniej. W 1924 roku zaczął pisać utwory o tematyce współczesnej, w których dominowały nastrój mroku i rozczarowania.
Akutagawa ożenił się z Fumi Tsukamoto w 1918 roku i miał trzech synów. W 1921 roku, będąc u szczytu popularności, spędził cztery miesiące w Chinach jako reporter, co negatywnie wpłynęło na jego zdrowie. Po powrocie opublikował swój najpopularniejszy utwór Yabu no naka.
W ostatnich latach życia zmagał się z nerwicą i halucynacjami. Popełnił samobójstwo w 1927 roku przez przedawkowanie veronal. Akutagawa był krytykiem modernizacji Japonii, podobnie jak jego mentor Natsume Sōseki.
Twórczość
Do najważniejszych dzieł Akutagawy należą:
- Rōnen (1914)
- Rashōmon (1915)
- Hana (Nos, 1916)
- Kumo no ito (Pajęcza nić, 1918)
- Yabu no naka (W gąszczu, 1921)
- Kappa (1927)
W 1935 roku w jego hołdzie ustanowiono Nagrodę Akutagawy, prestiżowe wyróżnienie dla nowych autorów w Japonii.
