„`html
Rybitwa różowa (Sterna dougallii)
Rybitwa różowa to średniej wielkości, wędrowny ptak wodny z rodziny mewowatych (Laridae). Obecnie nie jest zagrożona wyginięciem, co potwierdza status LC (Least Concern) przyznany przez IUCN.
Występowanie
Gatunek ten zamieszkuje wyspy i wybrzeża w zachodniej Europie, Afryce, Ameryce Północnej, Środkowej, północnej Ameryce Południowej, a także w południowej i południowo-wschodniej Azji, Australii i Oceanii. Rozróżnia się pięć podgatunków:
- S. d. dougallii – wschodnie wybrzeże Ameryki, Azory, północno-zachodnia Europa, wschodnia i południowa Afryka.
- S. d. arideensis – od Seszeli po Madagaskar.
- S. d. korustes – Cejlon i Andamany.
- S. d. bangsi – wybrzeża Morza Arabskiego, Chiny, Nowa Gwinea i Fidżi.
- S. d. gracilis – Moluki i Australia.
Wygląd i wymiary
Rybitwa różowa nie wykazuje dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym ma czarny wierzch głowy, bladopopielaty grzbiet i biały spód ciała z różowym nalotem na piersi. Długość ciała wynosi około 35-40 cm, rozpiętość skrzydeł 70-80 cm, a masa ciała 90-125 g.
Głos
Odgłosy rybitwy różowej to dźwięczne „aaah” oraz ciche „tczu-ik”.
Biotop i gniazdowanie
Ptaki te zakładają kolonie na piaszczystych i skalistych wybrzeżach, a ich gniazda to płytkie zagłębienia w piasku. Gniazdowanie odbywa się od końca maja do początku czerwca, a samice składają 2-3 jaja z plamkami. Wysiadywanie trwa 22-25 dni, a młode opuszczają gniazdo po 3-7 dniach.
Pożywienie
Rybitwa różowa żywi się głównie drobnymi rybami oraz bezkręgowcami. W trudnych warunkach może zdobywać pożywienie od innych ptaków.
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje rybitwę różową za gatunek najmniejszej troski. W 2015 roku liczebność światowej populacji szacowano na 200-220 tysięcy osobników. W Polsce jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. Zagrożenia dla gatunku obejmują odłowy, drapieżnictwo oraz zaplątanie w sieci rybackie.
„`
