„`html
RWD-8
RWD-8 to polski samolot szkolny stworzony przez Doświadczalne Warsztaty Lotnicze, który był używany w polskim lotnictwie wojskowym od 1934 do 1939 roku. W czasie II wojny światowej pełnił rolę samolotu łącznikowego.
Historia
Samolot został zaprojektowany na konkurs ogłoszony przez Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w 1931 roku. W 1932 roku inż. Stanisław Wigura oraz jego zespół opracowali szczegółowy projekt. Pierwszy prototyp, z silnikiem Cirrus Hermes II, oblatano w 1933 roku, a drugi z silnikiem de Havilland Gipsy III wkrótce po nim. Po wprowadzeniu poprawek w budowie, RWD-8 uzyskał homologację i został dopuszczony do użytku szkoleniowego.
Produkcję seryjną rozpoczęto w 1933 roku, a w 1934 roku RWD-8 został wybrany na podstawowy samolot szkolny dla wojska, pokonując konkurencyjne modele. Łącznie wyprodukowano 600 egzemplarzy, w tym 100 w DWL i 500 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów (PWS).
Użycie
RWD-8 był używany w polskich szkołach lotniczych oraz aeroklubach. W 1938 roku w polskim lotnictwie wojskowym było 349 samolotów tego typu, z czego większość służyła do szkolenia. Po wybuchu II wojny światowej, RWD-8 był wykorzystywany jako samolot łącznikowy, a część z nich wywieziono za granicę.
Opis konstrukcji
RWD-8 był dwumiejscowym samolotem o mieszanej konstrukcji, z kratownicowym kadłubem krytym płótnem. Posiadał górnopłat w układzie parasol oraz klasyczne usterzenie. Pilot i uczeń siedzieli w odkrytych kabinach w układzie tandem, z podwójnymi przyrządami do sterowania. Napędzał go silnik PZInż. Junior o mocy 120 KM, a jego konstrukcja umożliwiała start i lądowanie w trudnych warunkach.
Znaczenie
RWD-8 był najliczniej produkowanym samolotem polskiej konstrukcji przed II wojną światową. Jego sukcesy w szkoleniu pilotów oraz w sporcie lotniczym przyczyniły się do jego popularności i pozytywnej oceny wśród użytkowników.
„`
