Rum millet
Rum millet (z tur. Naród rzymski) to prawo, które uznaje świecką zwierzchność prawosławnego Patriarchy Konstantynopola nad wyznawcami prawosławnego chrześcijaństwa w Imperium Osmańskim. Znane jest również jako „prawo separacji Narodu”, a jego formalne uregulowanie miało miejsce za rządów Mehmeda II.
Rozwój prerogatyw patriarchów
Patriarchowie Konstantynopola, korzystając z nowej sytuacji politycznej, rozszerzyli swoje prerogatywy, obejmując nie tylko władzę polityczno-świecką, ale także dominując nad innymi patriarchami wschodniego Kościoła. Pozycja patriarchów konstantynopolitańskich sprawiła, że stali się oni postrzegani przez grecką ludność jako spadkobiercy cesarzy bizantyjskich. Wizerunki orłów oraz długie włosy stały się symbolem ich władzy.
Symbolika i wpływ europejskiego oświecenia
Patriarchowie używają mitry w swoich herbach jako znaku posiadanych praw suwerena w Imperium Osmańskim. Do początku XIX wieku ludność prawosławna była głównie etnicznymi Grekami, jednak pod wpływem europejskiego oświecenia oraz idei rewolucji francuskiej zaczęły następować zmiany w tożsamości narodowej. Uformowała się nowa, helleńska, tożsamość narodowa, co przyczyniło się do dalszego przekształcenia spojrzenia na uniwersalizm Kościoła prawosławnego.
Przywileje dla innych patriarchów
Przywilej rum millet został także przyznany patriarchom Antiochii, Jerozolimy i Aleksandrii, co podkreślał jego znaczenie w kontekście władzy i wpływów w regionie.
Podsumowanie
Rum millet stanowi kluczowy element w historii prawosławia oraz relacji między Kościołem a Imperium Osmańskim, odzwierciedlając zmiany w tożsamości narodowej i politycznej w XIX wieku.
Przypisy
- Kategoria: Prawosławie
- Kategoria: Historia prawa
- Kategoria: Imperium Osmańskie
