Rudolf von Rüdesheim
Rudolf von Rüdesheim (ok. 1402 – 17 stycznia 1482) był biskupem wrocławskim oraz legatem papieskim, znaczącą postacią w historii Kościoła katolickiego w Polsce i Europie.
Życiorys
Pochodził z Rüdesheim w Nadrenii. Edukację rozpoczął w Heidelbergu, a kontynuował w Rzymie i Kolonii. Pracował jako audytor w Kurii Rzymskiej oraz pełnił funkcje prepozyta w Wormacji, Moguncji i Fryzyndze. Był także kanonikiem w Wormacji. Rudolf brał udział w soborze w Bazylei oraz od 1463 roku był biskupem Lavant, gdzie zaangażował się w dyplomację Stolicy Apostolskiej, m.in. jako legat na Węgrzech i w Czechach.
W czasie wojny trzynastoletniej (1454–1466) przybył do Polski jako legat papieski, wspierając zakon krzyżacki i uczestnicząc w rokowaniach w Nieszawie. Był również świadkiem pokoju toruńskiego z 1466 roku.
W 1468 roku został wybrany biskupem wrocławskim. Cieszył się opinią człowieka łagodnego i roztropnego. Jego rządy zbiegły się z konfliktem pomiędzy Maciejem Korwinem a Kazimierzem Jagiellończykiem po śmierci Jerzego z Podiebradów. Po wojnie o Śląsk, w której zwyciężył Maciej Korwin, biskup musiał dochować mu wierności.
W 1480 roku zatwierdził nowe statuty, które obowiązywały aż do 1810 roku, w tym zakaz mieszkania plebanów z kobietami, niezależnie od ich pokrewieństwa. Rudolf zorganizował także dwa synody diecezjalne w 1473 i 1475 roku, które dotyczyły liturgii, posługi kapłanów i życia religijnego wiernych. Ustawy synodów zostały wydane drukiem w 1475 roku przez Kaspera Elyana, co stanowiło pierwszy dokument drukowany na Śląsku, obecnie przechowywany w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego.
Biskup Rudolf von Rüdesheim zmarł we Wrocławiu 17 stycznia 1482 roku i został pochowany w prezbiterium katedry.
