Rudolf Kornke
Rudolf Kornke, znany również jako Insurgent, Kat i Rudko (ur. 28 września 1884 w Zagórzu k. Będzina, zm. 24 kwietnia 1958 w Chorzowie) był polskim górnikiem, podporucznikiem artylerii Wojska Polskiego, powstańcem śląskim oraz politykiem w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Rudolf Kornke rozpoczął pracę w 1904 roku jako robotnik w fabryce kwasu siarkowego w Radzionkowie, a następnie pracował jako górnik w kilku kopalniach, w tym „Barbara-Wyzwolenie” i „Neue Helene”. Był zaangażowany w działalność „Sokoła” oraz walczył w I wojnie światowej w armii niemieckiej. Po wojnie, w 1918 roku, został przewodniczącym Rady Robotniczo-Żołnierskiej w Metz.
Kornke współtworzył Polską Organizację Wojskową na Górnym Śląsku, gdzie pełnił rolę komendanta okręgu VIII. Był dowódcą w trzech powstaniach śląskich. W latach 1922-1925 prowadził restaurację w Piekarach Śląskich oraz był współtwórcą Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. W latach 1926-1929 i 1936-1939 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Powstańców Śląskich oraz komendanta głównego tej organizacji w latach 1930-1933.
Po wybuchu II wojny światowej Kornke dotarł do Lwowa, gdzie współorganizował batalion powstańczy. Po agresji sowieckiej opuścił Polskę i przez Rumunię udał się na Bliski Wschód, a następnie do Afryki, gdzie pracował na plantacjach tytoniu. Od września 1939 roku był poszukiwany przez Niemców.
Po 1945 roku Rudolf Kornke był aktywnym członkiem Związku Weteranów Powstań Śląskich oraz od 1949 roku ZBoWiD, gdzie pełnił rolę przewodniczącego kapituły odznaczenia Gwiazda Górnośląska.
Po powrocie do Polski w 1947 roku pracował w „Centrostalu” oraz w Zabrzańskich Zakładach Piwowarsko-Słodowniczych. Od 1957 roku był rencistą.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1936)
- Krzyż Walecznych
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
Podsumowanie
Rudolf Kornke był ważną postacią w historii Górnego Śląska, odznaczonym za swoje zasługi w walce o niepodległość i działaniu na rzecz społeczności lokalnej.
