Rudolf Clausius
Rudolf Julius Emanuel Clausius (1822-1888) był niemieckim fizykiem, który odegrał kluczową rolę w rozwoju termodynamiki. Urodził się w Koszalinie, a zmarł w Bonn. W 1879 roku otrzymał Medal Copleya za swoje osiągnięcia naukowe.
Życiorys
Clausius był profesorem na uniwersytetach w Zurychu i Bonn. Specjalizował się w termodynamice i kinetyce gazów. Wprowadził pojęcie entropii oraz sformułował II zasadę termodynamiki w 1865 roku. Ponadto opracował teorię polaryzacji dielektryków i współpracował z Jamesem Clerk Maxwell’em nad kinetyczną teorią gazów.
Jego najważniejsze publikacje obejmują szesnaście prac naukowych, z których pierwsza, zatytułowana O motorycznej sile ciepła i o prawach, które można wywnioskować stąd na potrzeby teorii ciepła, ukazała się w 1850 roku. Praca ta uznawana jest za fundament nowoczesnej termodynamiki oraz początek badań nad entropią.
Wyróżnienia
- Członek londyńskiego Towarzystwa Królewskiego od 1868 roku.
- Laureat Medalu Copleya w 1879 roku.
Cytaty
- „Energia Wszechświata jest stała.”
- „Entropia Wszechświata dąży do maksimum.” (1865)
