Ruch Demokratyczno-Społeczny (RDS)
Ruch Demokratyczno-Społeczny (RDS) był polską partią polityczną o profilu lewicowym, działającą w latach 1991–1992. Został założony 20 kwietnia 1991 roku przez Zbigniewa Bujaka, który sprzeciwiał się przyłączeniu Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna do nowo powstającej Unii Demokratycznej Tadeusza Mazowieckiego.
Cele i działalność
RDS deklarował się jako partia socjaldemokratyczna. W wyborach parlamentarnych w 1991 roku z list partii do Sejmu I kadencji wybrano jedynie lidera RDS. W 1992 roku RDS, razem z Solidarnością Pracy oraz Wielkopolską Unią Socjaldemokratyczną, przyczynił się do utworzenia Unię Pracy.
Osoby związane z RDS
W Ruchu Demokratyczno-Społecznym angażowali się także:
- Wojciech Borowik
- Ryszard Faszyński
- Izabela Jaruga-Nowacka
Podsumowanie
RDS, jako nieistniejąca już partia, miał znaczący wpływ na rozwój polskiej lewicy w początkowym okresie transformacji ustrojowej.
